INNOVATION WITHIN OUR COMPANY
***The English translation you can read direct under the Dutch text***
Sinds dat we het operationele gedeelte van onze onderneming naar Klaten, Centraal Java, hebben verhuisd zijn wij al bezig met Innovatie. Voor een buitenstaander lijkt het dat het een poging tot innovatie is om te innoveren en niet het middel om de onderneming of de operationele activiteiten efficiënter te maken.
Auteur: YS Koen - Klaten – 18 Augustus 2020
Dan zal ik maar beginnen met de opmerking dat innoveren helemaal geen pretje is, het is een achtbaan van gebeurtenissen, er zit altijd tijdsdruk achter, je hebt meer tegenstanders dan supporters vooral in de beginfase van de ontwikkelingen. Daarnaast is het helemaal niet een eenvoudige klus om je visie vanuit je hoofd op papier te krijgen en daarna ontwikkelen tot een werkelijkheid en daarbij de voordelen te behalen die je hoopt ermee te bewerkstelligen.
Innoveren is voor niemand een plezier, maar als het goed wordt uitgevoerd zal iedereen zich afvragen waarom niemand daar eerder mee was gekomen, of hoe hadden ze ooit zonder gekund? Dan komt de vraag op wat doet P.T. Emas Cemerlang Bersama eigenlijk? Wij hebben de onderneming in 2015 opgericht omdat we een huis wilde creëren waar we andere ondernemingen in onder konden brengen die de rust nodig hadden om te reorganiseren, herstructureren of compleet omvormen van de operationele activiteiten.
Bij al die bedrijven in problemen is er 1 rode draad waarom het fout is gegaan. Men heeft te lang geteerd op de successen behaald in het verleden. Maar we weten allemaal, successen uit het verleden zijn geen garantie voor een goede toekomst. Gisteren is voor iedere onderneming historie. Wacht nooit tot het moment dat de muziek stopt, want dan ben je al lang voorbij het moment dat het fout gaat, grote kans dat een herstel er niet meer inzit zonder vervelende maatregelen toe te passen. Er zijn maar zeer weinig ondernemingen die een vergelijkbare situatie kunnen overleven.
Er zijn gevallen van bedrijven in dit soort situaties waar wij zeker heil in zien, al was het maar om niet het personeel te hoeven ontslaan. Want zij zijn bijna nooit schuldig aan het debacle waarom een onderneming ten onder dreigt te gaan. Het management heeft vaak niet goed, of helemaal niet gecommuniceerd met de werkvloer. Nu is het voor ons makkelijker om de vinger op de zere plek te leggen, wij zijn tenslotte buitenstaanders en er zit waarheid in de uitspraak; “de beste stuurlui staan aan wal”. Al is de opmerking negatief bedoeld, er zit een kern van waarheid in, want als eerste heb je geen of weinig emotionele binding met de alledaagse bezigheden. Je hebt als buitenstaander de objectiviteit aan je zijde. Maar helaas is het ook waar dat er ondernemers zijn die alleen maar de dollartekens in de ogen hebben en als de winst dan tegenvalt, dan zijn zij niet meer geïnteresseerd en geven het op.
Dan is het personeel dus de dupe. Wat helaas nog altijd te veel ondernemers niet willen beseffen is dat wanneer je werknemers aanneemt, je een verwachting creëert. De verwachting dat werknemers hun werk kunnen doen en dat daar een vergoeding tegenover staat is maar een gedeelte van het voldoen van die verwachting. Een werknemer bouwt aan zijn toekomst, die wordt mede gerealiseerd door de afspraak om voor die onderneming te werken, dan moet het niet zo zijn dat een werkgever de regie gaat nemen in de toekomst van die werknemer door alleen te eisen, maar niet te leveren.
Het is maar goed dat er bedrijven zijn zoals wij die het roer willen omgooien en er alsnog een profijtelijke business van maken. Daar helpt innovatie zeker bij, niet zo zeer om de directe winst te optimaliseren, maar de toekomst van de onderneming veilig te stellen. Als alle componenten samen komen is die winst een gevolg.
Een heel belangrijk component, daarbij ook direct het moeilijkst te doorgronden, van innovatie is vooruit regeren. Wat bedoel ik daarmee? Innoveren doe je niet om een probleem van vandaag op te lossen, want dan ben je wel heel erg laat. Innovatie komt het beste tot zijn recht als je weet wat er over 5 tot 10 jaar staat te gebeuren. Maar daar schuilt ook het gevaar in, want wat als je een verkeerde visie hebt op jouw markt en product? Dat is direct 1 van de belangrijkste redenen waarom de meeste ondernemingen zich niet meer wagen aan innovatie. Want hoe verkoop je zoiets aan je aandeelhouders? Let wel, ik schrijf expres ondernemingen, want het zijn juist de ondernemers waar innovatie vandaan moet komen. De meeste ondernemingen in het grootbedrijf worden niet meer geleid door de oprichter of belangrijkste aandeelhouder. Een goede C.E.O. hoeft niet een ondernemer te zijn, het zijn vaak hele goede managers, want anders waren ze waarschijnlijk niet voor die positie gekozen, meer een oppasser dan een echte ondernemer. De taak van de C.E.O. is om het bedrijf zo efficiënt mogelijk te leiden, hopelijk daarbij de winst te optimaliseren, maar dan wordt er van bestaande situaties uitgegaan, want verandering brengt juist onzekerheid met zich mee.
Wat deze periode iedereen heeft doen realiseren is dat onzekerheden nooit zijn uit te sluiten. Daarom gaan wij nog een stap verder in ons streven tot innovatie. Ik zie het overal om ons heen dat ondernemers klagen vanaf de 3de maand van dit jaar dat 2020 als een verloren jaar kan worden beschouwd. Laten we ervan uitgaan dat dit voor een grote meerderheid van de ondernemingen wereldwijd zo is, dan kan het roer dus makkelijker om. Een van de redenen dat wij een volgend project zijn gestart. Het is geen nieuw project, maar een project wat op de plank bleef liggen omdat we het al zo druk hadden met de dagelijkse werkzaamheden en de ontwikkeling van de collaboratieve robot voor de kleding productie-industrie. Meer over de ontwikkeling van de collaboratieve robot kun je vinden op onze website.
Het grootste probleem als je in het proces duikt van innovatie is dat je vooraf niet weet wat het resultaat uiteindelijk zal zijn. Direct resultaat gedreven innovatie leidt naar half werk. Ik maak het zelf mee in de ontwikkeling van de collaboratieve robot dat we maanden op een onderdeel kunnen stoeien, vaak maar een klein detail in het groter geheel, om dan te moeten realiseren dat de uitkomst niet is wat wij willen bereiken. Wij hebben nu het geduld om dan te zeggen: okay, we weten nu in ieder geval welke route we niet verder hoeven te bewandelen. Dit kan een zeer frustrerend proces zijn, wat zeer veel motivatie nodig heeft en waarbij je het eindresultaat nooit uit het oog mag verliezen. Het vergt van alle betrokken partijen veel geduld en volledige toewijding, ja ook als het neerkomt op de investeringen die gepaard gaan met zulke innovaties. Als je dan gaat kijken naar de financiële middelen die worden weggegooid aan paden die je bewandelt die doodlopend blijken te zijn, zul je over een sterk doorzettingsvermogen moeten beschikken om dit te verantwoorden. Want als je na de doodlopende weg bewandelt te hebben de moed opgeeft om verdere mogelijkheden te onderzoeken, dan kan de hele investering als verloren dient te worden beschouwd. Als je het einddoel niet uit het oog verliest, daarop door blijft rechercheren, dan zal uiteindelijk iedere investering, geld-tijd-inzet, winstgevend kunnen worden.
Het gevaar schuilt in het feit om een innovatie alleen in simulatie te ontwikkelen, theoretisch en op de tekentafel kan het allemaal nog zo mooi en degelijk zijn, alle doelstellingen lijken te worden gehaald, tot dat je het gaat uitvoeren in de praktijk en dan blijkt de werkelijkheid minder rooskleurig te zijn. Zonder de details te weten durf ik te stellen dat dit 1 van de belangrijkste redenen is dat je hoort over budgetoverschrijding en vertraging bij grote IT-projecten, op papier zag het er allemaal perfect uit, maar de praktijk vertelt een ander verhaal. Als je zoiets al een keer of 2 hebt meegemaakt als algemeen directeur of hoofdverantwoordelijke, dan denk je de volgende keer wel na voor je aan zo een megaproject begint. Dan zul je waarschijnlijk gaan zeggen: niet tijdens mijn wacht. Als je bij een overheidsorganisatie de eindverantwoordelijke bent en het gaat mis, dan heb je 17 miljoen criticasters. Ben je de eindverantwoordelijke binnen een commerciële onderneming met externe aandeelhouders, dan heb je de algemene aandeelhoudersvergadering en dan kan het zo maar zijn dat je jouw aanblijven toch iets belangrijker vindt dan het risico van een groot innovatie traject met alle risico’s van dien.
Wederom is het enige medicijn die de pijn verlicht of juist kan wegnemen een duidelijke communicatie, vooraf wel te verstaan en niet achteraf wanneer het leed is geschied. Het probleem bij grote innovatieve projecten binnen een overheidsorgaan is de aanbestedingsprocedure. De goedkoopste partij moet de opdracht kunnen krijgen, daar past een simulatie perfect in, maar een test in de praktijk juist niet, dus wordt dat vaak achterwege gelaten. Hetzelfde geldt binnen een commerciële onderneming, als je vooruit communiceert welke weg er bewandelt dient te worden en hoeveel dat dit gaat kosten en de tijdsduur, daarin verschillende varianten toont, dan is het vrijwel zeker dat, indien goed gemotiveerd, de aandeelhouders groenlicht zullen geven. Maar daar durft men vaak niet aan om de volgende redenen, te veel open eindjes, vooraf moeilijk in te schatten wat het benodigde budget zou moeten zijn, lekken van nieuws en misschien strategische informatie, onzekere uitkomst. Allemaal dingen die je als algemeen directeur niet wilt vertellen aan je achterban, dus wordt er vaak voor gekozen om dit soort dingen alleen te delen met de raad van commissarissen. Maar die geven echt geen rugdekking als dingen fout gaan, dan kijken ze alleen of de juiste procedures zijn gevolgd toen zij goedkeuring gaven, juist om hun eigen positie in te dekken. Precies de reden waarom er meer wordt gereorganiseerd dan geïnnoveerd.
Wij hebben ook geen onuitputtelijke zak met geld beschikbaar, hoe krijgen wij het dan voor elkaar om nu tijdens deze rare periode zelfs een 2de innovatieproject te starten? Voor beide projecten hebben we een duidelijk traject uitgestippeld. Er komt een moment dat beide projecten afgesplitst gaan worden van het geheel. Dan moeten ze op eigen benen kunnen staan, in beide gevallen is dat wanneer er een duidelijk functionerend bèta versie beschikbaar is. Met een bèta versie heb je een tastbaar resultaat waarop doorontwikkeld kan worden en een model wat uitgebaat kan worden dat inkomsten kan genereert zonder dat er oneindig moet worden geïnvesteerd. Wij zullen geen afstand nemen zodra de beta versie is ontwikkeld, waarschijnlijk zullen wij het geheel blijven leiden en waar mogelijk ook 1 van de belangrijkste aandeelhouders blijven.
Maar het is hetzelfde als met een kind, zodra je jouw kind loslaat in de wereld, of dat het naar school gaat of dat je kind op zichzelf gaat wonen, je kind ondergaat de grootste ontwikkeling als het gaat om zijn eigen persoonlijkheid. Dat betekent niet dat je niet meer de ouder van dat kind bent (lees oprichter/aandeelhouder) maar het leert op zijn eigen benen staan. Zodra je kind zijn eigen sociale leven gaat opbouwen komen er andere belanghebbers bij, vrienden, partners, werkgevers, die allemaal bijdragen aan de verdere ontwikkeling van je kind, je kind wordt vrijer om zelfstandig zijn pad uit te stippelen, met al die andere belanghebbenden met ieder hun eigen rol en bijdrage (lees externe aandeelhouders). Dit hoeft voor de ouders helemaal niet verkeerd te zijn, want uiteindelijk heeft je kind jou genen en DNA. Wij gaan genoegen nemen met een veel kleiner aandeel, want de externe partijen moeten allemaal hun eigen aandeel in het geheel krijgen, of dit nu de geldverstrekkers zijn, of personeel en management, iedereen verdient het deel waar hij recht op heeft. Je kunt door de hulp van iedereen veel sneller die groei maken, uiteindelijk is het beter om een aandeel van 15% te hebben in een onderneming die 50 miljoen waard is dan een 100% aandeel in een onderneming die nooit verder zal groeien dan 5 miljoen omzet en waar je de externe partijen nooit kunt belonen voor hun aandeel omdat jij niet los kunt laten, want dan zullen die externe partijen ook een andere, meer gereserveerde houding tonen.
Ik realiseer me wel dat we in een situatie zitten waarin dit model voor ons werkt, niet iedereen zal een idee voor innovatie hebben dat op eigen benen kan staan en waarmee een financieel voordeel te behalen is. We zijn zeker geïnteresseerd in dit financiële voordeel, maar het was niet ons hoofddoel. Het idee van innovatie is ontstaan doordat we een probleem hadden geanalyseerd dat niet op te lossen was, dus creëren we zelf de mogelijkheid van een oplossing. Daar omheen een verdienmodel creëren is voor mij vanzelfsprekend, wat ook de functie binnen het bedrijf impliceert die ik nu bekleed. Een innovatie zonder duidelijk doel en voordeel is geen innovatie, maar een afleiding van de werkelijkheid.
De 2e innovatie dient geen enkel doel binnen onze operationele activiteiten, het is een probleem dat we tegenkwamen op onze consultancy afdeling, het dient een doel bij bedrijven waar we adviseren en ondersteunen. Dan zou je kunnen zeggen dat het voor ons een afleiding van de werkelijkheid is. Maar ik spreek dat rechtstreeks tegen, omdat de inkomsten met meer dan 80% zijn gedaald en we nog steeds doorlopende kosten hebben. Dus moesten we de beslissing nemen om activiteiten te verminderen die geen invloed hebben op de dagelijkse bedrijfsvoering, vooral als ze veel geld kosten, wat we momenteel niet verdienen. Dat is zeker het geval bij de ontwikkeling van de collaboratieve robot. Dat vergt aanzienlijke financiële middelen, waar we momenteel geen toegang toe hebben. Terwijl de specialisten binnen ons bedrijf die zich met de ontwikkeling bezighouden, behoorlijke salarissen verdienen en dus een grote uitgave zijn, die wij ons momenteel niet kunnen veroorloven als dit niet direct inkomsten oplevert. Maar we willen ze ook niet ontslaan, omdat we ze hard nodig hebben als we door kunnen gaan met die activiteiten.
Daarom ben ik met deze groep werknemers gaan zitten en zijn we gaan bekijken hoe dat we toch nuttig kunnen zijn voor de onderneming, zonder dat we het uiteindelijke doel van de ontwikkeling van collaboratieve robot uit het oog verliezen. Daarop heb ik dus een oud plan afgestoft, mede omdat de vraag binnen de consultancy afdeling voor een probleem steeds urgenter werd om met een oplossing te komen. Waar ik in een eerder stadium juist dit plan een halt had toegeroepen vanwege de tijd die we niet hadden, hebben we de tijd en capaciteit nu wel beschikbaar. Zo proberen we van een nood een deugd te maken.
Dit is onze eigen ervaring met innovatie, ik zal altijd blijven kijken naar de middellange termijn voor de onderneming en hopelijk vroeg genoeg beginnen met een idee te ontwikkelen voor verbeteringen en eventueel innovaties. Klantervaring helpt daar zeker bij, dus blijven we altijd communiceren met onze klanten hoe dat die tegen onze producten aankijken. Een markt, product, de onderneming zelf, maar ook de wens van de klant is altijd aan verandering onderhevig. Zorg dat je de juiste signalen blijft opvangen, maar durf ook kritisch te kijken naar wat er verbetert kan worden. Voor een ondernemer bestaat er niet de mogelijkheid om eens rustig achterover te leunen en te denken dat het allemaal wel goed is zo. Het is nooit goed genoeg, dingen kunnen altijd beter. Er zijn hele sectoren die lang niet naar de processen hebben durven te kijken omdat ze geen antwoorden kunnen vinden. Maar hoe kun je antwoorden vinden als je niet eens onderzoekt wat de vraag moet zijn?
Durf te doen, durf te ondernemen, ga veranderingen aan als uitdaging en zie ze niet als een struikelblok. Denk als ondernemer nooit dat het allemaal wel goed gaat, de winst is toch behoorlijk en de klanttevredenheid is nog nooit zo hoog geweest, want als je met die excuses gaat aankomen dan is dat het eerste signaal dat je echt verkeerd bezig bent. Om maar een voorbeeld te geven, als er een nieuw model smartphone op de markt komt van de topmodellijn van bijvoorbeeld Apple of Samsung, dan is iedereen lyrisch, maar kijk maar eens als ditzelfde model niet binnen 1 of 2 jaar wordt vervangen, dan roept iedereen dat die onderneming niet meer vernieuwd. Het product is nog lang niet versleten, je zou zo een nieuw exemplaar kunnen kopen, maar wat eerst geweldig was, wordt vanzelfsprekend weer gewoon en willen we meer en beter.
Dus ga de uitdaging aan en bekijk kritisch wat beter kan, want misschien vind jij het wel goed zo, je klant wil en verdiend beter, dus wil je die klant niet van jouw vervreemden zul je door moeten. Succes met uitvinden wat beter kan, en schroom niet als je vragen of opmerkingen hebt direct met ons contact op te nemen, dit kan via de Direct Message service op de sociale mediaplatvormen van:
Facebook: https://www.facebook.com/emascemerlangbersama/
LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/emas-cemerlang-bersama/
Twitter: https://twitter.com/EmcebeK
Instagram: https://www.instagram.com/emcebek/
Of reageer via email: support@emcebe.com
English translation below
Since we moved the operational part of our company to Klaten, Central Java, we have been working on Innovation. To an outsider, it seems that innovation is an effort to innovate and not the means to make the company or its operations more efficient.
Since we moved the operational part of our company to Klaten, Central Java, we have been working on Innovation. To an outsider, it seems that innovation is an effort to innovate and not the means to make the company or its operations more efficient.
Then I will start with the comment that innovation is no fun at all, it is a rollercoaster of events, there is always time pressure behind it, you have more opponents than supporters, especially in the early stages of developments. In addition, it is not at all an easy job to get your vision from your head on paper and then develop it into a reality and thereby achieve the benefits you hope to achieve with it.
Innovation is no pleasure for anyone, but when done right, everyone will wonder why no one came up with it before, or how they could have ever done without it? Then the question arises what kind of company P.T. Emas Cemerlang Bersama is? We founded the company in 2015 because we wanted to create a home where we could accommodate other businesses that needed peace of mind to reorganize, restructure or completely transform the operational activities.
With all those companies in trouble, there is one common thread why it went wrong. For too long people have relied on the successes achieved in the past. But we all know that past success is no guarantee of a prosperous future. Yesterday is history for any business. Never wait until the moment the music stops, because then you are way past the moment when things go wrong, chances are that recovery is no longer possible without annoying measures. Few companies can survive a similar situation.
There are cases of companies in these situations where we certainly see value, if only to avoid having to lay off the staff. Because they are almost never guilty of the debacle why a company is in danger of going under. Management often did not communicate properly or not at all with the work floor. Now it is easier for us to pinpoint the sore spot, after all we are outsiders and there is truth in the statement; “The best helmsmen are on shore”. Even though the comment is meant to be negative, there is a grain of truth in it, because first you have little or no emotional connection with everyday activities. As an outsider you have objectivity on your side. But unfortunately, it is also true that there are entrepreneurs who only have the dollar signs in their eyes and if the profit is disappointing, they are no longer interested and give up.
Then the staff are the victims. Unfortunately, what too many entrepreneurs still do not want to realize is that when you hire employees, you create an expectation. The expectation that employees will be able to do their work and that compensation will be paid in return is only part of meeting that expectation. An employee is building on his future, which is partly realized by the agreement to work for that company, then it should not be the case that an employer will take control over the future of that employee by only demanding, but not delivering.
It is good that there are companies like us that want to restructure and reorganize such companies to bring them back to profitable business. Innovation certainly helps, not so much to optimize direct profit, but to secure the future of the company. When all the components come together, that profitability is a natural consequence.
A very important component, and also the most difficult to fathom, of innovation is to govern ahead. What do I mean by that? You don’t innovate to solve a problem that exist today, because then you will be already very late. Innovation comes into its own when you know what will happen in 5 to 10 years. But there is also a danger in that, because what if you have a wrong view of your market and product? That is immediately 1 of the main reasons why most companies no longer venture into innovation. Because how do you sell something like that to your shareholders? Mind you, I am writing companies on purpose, because it is precisely the entrepreneurs where innovation must come from. Most large corporations are no longer led by the founder or main shareholder. A good C.E.O. does not have to be an entrepreneur, they are often very good managers, otherwise they would probably not have been chosen for that position, more than a real entrepreneur. The task of the C.E.O. is to run the company as efficiently as possible, hopefully optimizing the profit, but then it is based on existing situations, because change entails uncertainty.
What this period made everyone realize is that uncertainties can never be ruled out. That is why we go one step further in our pursuit of innovation. I see it all around us that entrepreneurs are complaining from the 3rd month of this year that 2020 can be considered a lost year. Let’s assume that this is the case for a large majority of companies worldwide, so it will be easier to change course. One of the reasons that we have started a next project. It is not a new project, but a project that remained on the shelf because we were already so busy with the daily activities and the development of the collaborative robot for the clothing manufacturing industry. You can find more about the development of the collaborative robot on our website.
The biggest problem when you dive into the process of innovation is that you do not know in advance what the result will ultimately be. Direct result-driven innovation leads to half the battle. I experience it myself in the development of the collaborative robot that we can romp for months on a part, often only a small detail in the bigger picture, and then have to realize that the outcome is not what we want to achieve. We now have the patience to say: okay, at least we now know which route we do not need to take any further. This can be a very frustrating process, which requires a lot of motivation and you should never lose sight of the end result. It takes a lot of patience and complete dedication from all parties involved, even when it comes to the investments associated with such innovations. If you then look at the financial resources that are thrown away on paths you walk that turn out to be dead ends, you will need strong persistence to justify this. Because if after walking down the dead end you give up the courage to explore further possibilities, then the entire investment can be considered lost. If you do not lose sight of the end goal, and continue to investigate it, then eventually every investment, money-time commitment, can become profitable.
The danger lies in the fact that when an innovation is only developed in simulation, theoretically and on the drawing board it can all be so beautiful and solid, all objectives seems to be achieved, until you start implementing it in practice and then the reality proves less rosy. Without knowing the details, I dare to say that this is 1 of the most important reasons that you hear about budget overruns and delays in large IT projects, on paper it all looked perfect, but practice tells a different story. If you have already experienced something like this once or twice as a general manager or person in charge, then you think the next time twice before you start on such a mega project. Then you will probably say: not on my watch. If you are ultimately responsible at a government organization and things go wrong, then you have 17 million critics. If you are ultimately responsible within a commercial company with external shareholders, then you have the general shareholders’ meeting and it may well be that you find your staying at the helm of the company more important than the risk of a major innovation process with all the risks that entails.
Again, the only medicine that relieves or can take away the pain is clear communication, to be understood in advance and not afterwards when the pain has happened. The problem with large innovative projects within a government body is the tendering procedure. The cheapest party must be able to get the assignment, a simulation fits in perfectly with that, but a test in practice is not, so that is often omitted. The same applies within a commercial enterprise, if you communicate in advance which path to take and how much it will cost and how long it will take and show different variants, then it is almost certain that, if properly motivated, the shareholders will give the green light. But people often do not dare to do this for the following reasons, too many open ends, difficult to estimate in advance what the required budget should be, leakage of news and perhaps strategic information, uncertain outcome. These are all things that you as a general manager do not want to tell your shareholders, so it is often decided to only share these kinds of things with the supervisory board. But they really do not provide any backing when things go wrong, they only check whether the correct procedures were followed when they gave approval, precisely to cover their own position. Exactly the reason why there is more reorganization than innovation.
We also do not have an inexhaustible bag of money available; how do we manage to even start a 2nd innovation project during this strange period? We have mapped out a clear path for both projects. There will come a time when both projects will be split off from the whole. Then they must be able to stand on their own two feet, in both cases when a clearly functioning beta version is available. With a beta version you have a tangible result that can be further developed and a model that can be exploited that can generate income without having to invest indefinitely. We will not distance ourselves once the beta version has been developed, we will probably continue to lead the whole and where possible also remain one of the main shareholders.
But it’s the same as with a child, as soon as you release your child into the world, whether it goes to school or your child goes to live on their own, your child undergoes the greatest development when it comes to their own personality. That does not mean that you are no longer the parent of that child (read founder / shareholder), but it learns to stand on its own two feet. As soon as your child starts building his own social life with other stakeholders, friends, partners, employers, who all contribute to the further development of your child, your child becomes more free to map out his own path independently, with all those other stakeholders with each their own role and contribution (read external shareholders). This does not have to be wrong at all for the parents, because ultimately your child has your genes and DNA. We are going to settle for a much smaller share, because the external parties must all get their own share of the whole, whether it be the lenders, or personnel and management, everyone deserves the part they are entitled to. You can make that growth much faster with the help of everyone, in the end it is better to have a 15% share in a company that is worth 50 million than a 100% share in a company that will never grow beyond 5 million turnover and where you can never reward the external parties for their share because you cannot let go, because then those external parties will also show a different, more reserved attitude.
I do realize that we are in a situation where this model works for us, not everyone will have an idea for innovation that can stand on their own two feet and with which a financial benefit can be achieved. We are certainly interested in this financial advantage, but it wasn’t our main objective. The idea of innovation came about because we had analyzed a problem that could not be solved, so we create the possibility of a solution ourselves. Creating a revenue model around it is a natural thing for me, which also implies the position within the company that I now hold. An innovation without a clear goal and benefit is not an innovation, but a distraction from reality.
The 2nd innovation does not serve any purpose within our operational activities, it is a problem we encountered in our consultancy department, it serves a purpose at companies where we advise and provide support. Then you could say that it is a distraction from reality for us. But I’m directly contradicting that, because revenues are down more than 80% and we still have our costs going, so we had to make the decision to reduce activities that do not affect day-to-day operations, especially if they cost a lot of money, what we currently not earn. That is certainly the case with the development of the collaborative robot. That absorbs considerable financial resources, which we currently do not have access to. While the specialists within our company who are engaged in the development earning considerable salaries and is therefore a big expense, which we currently cannot afford if this does not immediately generate income. But we also do not want to fire them, because we desperately need them when we can continue with those activities.
That is why I sat down with this group of employees and we started looking at how we can still be useful to the company, without losing sight of the ultimate goal of the development of a collaborative robot. So I dusted off an old plan, partly because the question within the consultancy department for a problem became increasingly urgent to come up with a solution. Where I had stopped this plan at an earlier stage because of the time we did not have, we now have the time and capacity available. In this way we try to make a virtue of necessity.
This is our own experience with innovation, I will always keep looking at the medium term for the company and hopefully start early enough to develop an idea for improvements and possible innovations. Customer experience certainly helps with that, so we always keep communicating with our customers how they view our products. A market, product, the company itself, but also the wishes of the customer are always subject to change. Make sure you keep receiving the right signals, but also dare to take a critical look at what can be improved. For an entrepreneur there is no possibility to sit back and think that everything is okay. It’s never good enough, things can always be better. There are entire sectors that have not dared to look at the processes for a long time because they cannot find answers. But how can you find answers if you don’t even research what the question should be?
Dare to do, dare to undertake, accept changes as a challenge and do not see them as a stumbling block. As an entrepreneur, never think that everything is going well, the profit is decent and customer satisfaction has never been higher, because if you come up with those excuses, then that is the first signal that you are really wrong. To give an example: if a new smartphone model comes onto the market from the top model line of Apple or Samsung, for example, everyone is lyrical, but just look if this same model is not replaced within 1 or 2 years, then everyone shouts that that company is no longer innovating. The product is far from worn out, you could buy a new phone from the same model, but what used to be great will naturally become normal again and we always want more and better.
So take up the challenge and take a critical look at what could be improved, because maybe you think it is good this way, your customer wants and deserves more, if you do not want to alienate that customer, you will have to continue.
Good luck finding out what could be improved, and if you have any questions or comments, do not hesitate to contact us directly. This can be done via the Direct Message service on the social media platforms of:
Facebook: https://www.facebook.com/emascemerlangbersama/
LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/emas-cemerlang-bersama/
Twitter: https://twitter.com/EmcebeK
Instagram: https://www.instagram.com/emcebek/
Or respond via email: support@emcebe.com